ทุกคนมีความฝัน
แต่คงมีเพียงไม่กี่คนที...

ทุกคนมีความฝัน
แต่คงมีเพียงไม่กี่คนที่เตรียมใจ เผื่อว่าความฝันของตนเองอาจสะดุดลง โดยเฉพาะในคนที่อายุยังน้อย

หญิงสาววัยสามสิบคนหนึ่ง
พบว่าตัวเองป่วยเป็นเนื้องอกของเยื่อหุ้มสมอง
มันกดทับเส้นประสาทตาของเธอจนการมองเห็นเสียไปบางส่วน
หลังผ่าตัดเพื่อนำเนื้องอกออก เธอต้องรับประทานยากันชักต่อเนื่องอยู่หลายปี
จนเกิดผลข้างเคียงทำให้กระดูกพรุน
กระดูกพรุนทำให้หมอนรองกระดูกเคลื่อน
แล้วไปกดทับเส้นประสาท
ทำให้เธอต้องทุกข์ทรมานจากอาการปวด
แพทย์ตัดสินใจผ่าตัดบริเวณกระดูกสันหลังเพื่อรักษาอาการ
แต่ดูเหมือนความเจ็บป่วยจะยังไม่จบสิ้น
และตอนนี้ เธอรู้สึกท้อใจ ซึมเศร้า ขาดจุดหมายในชีวิต

จากเดิมที่เธอมีฝัน
คิดอยากเรียนต่อปริญญาโท
วางแผนสร้างครอบครัวกับแฟนที่คบกันมานานนับสิบปี
แต่อาการป่วยและการรักษาตัวที่ต่อเนื่องยาวนาน
และสุขภาพที่ไม่เอื้อต่อการมีบุตร
ทำให้เธอต้องสูญเสียความฝันและคนรักไป

คุณอาจคิดว่าปัญหารุมเร้าขนาดนี้ ก็น่าจะเศร้าเป็นธรรมดา
แต่ในกรณีเช่นนี้ ยังมีพื้นที่ที่จะแปลงปัญหาที่รุมเร้า
ให้เป็นพลังในการพัฒนาจากด้านใน

เราช่วยกัน “จับ” ความคิดที่วิ่งเข้ามาในหัวของเธอ
ทำไมถึงเป็นเรา ทำไมไม่หายสักที ทำไมเป็นโน่นเป็นนี่
ทำไมเป็นอย่างนั้น ทำไมไม่เป็นอย่างนี้
ยิ่งคิด ก็ยิ่งเกิดการต่อสู้กับอาการที่เธอไม่ต้องการ
ยิ่งต่อสู้ ก็ยิ่งทำให้อาการของเธอ โดยเฉพาะความเจ็บปวดแย่ลง

เราช่วยกันสังเกตความสัมพันธ์ระหว่างความคิด
กับความรู้สึกและอาการทางร่างกายของเธอ

ผมยกตัวอย่างประกอบให้เธอฟังว่า
เวลาเราหกล้มเอง เราเจ็บแบบหนึ่ง
หากมีคนชนเราหกล้ม เราเจ็บอีกแบบหนึ่ง
หากเรารู้ว่า เขาตั้งใจชนเรา เราก็เจ็บอีกแบบหนึ่ง
ปฏิกิริยาทางใจที่เกิดขึ้นจะส่งผลต่ออาการปวดได้
เมื่อได้ลองฝึกทำใจให้สงบนิ่งดู
โดยไม่ต้องสู้กับอาการต่างๆ ที่เธอเป็น
ดูเธอผ่อนคลาย สงบ และมีกำลังใจมากขึ้น

ก้าวแรกของการจัดการกับปัญหารุมเร้าเช่นนี้
คือ การกลับมาอยู่กับตัวเอง หยุดพักการต่อสู้กับอาการต่างๆ
หยุดต่อสู้กับตัวเอง เรียนรู้การอยู่กับอาการเจ็บป่วยที่รบกวน
เส้นทางของเธอต่อจากนี้ คงจะต้องมีอีกหลายเรื่อง
แต่เราจะจัดการโจทย์ต่างๆ ได้ดีขึ้น
ถ้าเรารู้วิธีเผชิญหน้ากับมัน โดยไม่ต้องสู้กับตัวเอง

---